Τα αυτοάνοσα νοσήματα εκδηλώνονται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα υγιή κύτταρα του οργανισμού.
Μπορεί να προσβάλλουν οποιονδήποτε, το 80% των πασχόντων όμως είναι γυναίκες. Η αιτία που συμβαίνει αυτό παραμένει αδιευκρίνιστη. Τα τελευταία 50 χρόνια τα κρούσματα έχουν τριπλασιαστεί.
Υπάρχουν τουλάχιστον 80 διαφορετικές αυτοάνοσες ασθένειες. Αν και κάθε μία είναι ξεχωριστή, πολλά συμπτώματα είναι κοινά, όπως η κόπωση, οι πονοκέφαλοι και τα δέκατα. Η θεραπεία εξαρτάται από την ασθένεια και στις περισσότερες περιπτώσεις περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη ή ανοσοκατασταλτικά.
Άλλες μέθοδοι που ακολουθούνται τα τελευταία χρόνια είναι η αποφυγή τροφών που συμβάλλουν στη δημιουργία φλεγμονής στον οργανισμό, όπως η ζάχαρη και τα κορεσμένα λιπαρά, η μείωση του στρες και η θεραπεία του εντέρου, καθώς με αυτό το όργανο πιστεύεται ότι σχετίζεται κατά 80% το ανοσοποιητικό.
Δείτε ποια είναι τα 7 πιο κοινά αυτοάνοσα νοσήματα:
Σχεδόν 4% των γυναικών θα αναπτύξουν ρευματοειδή αρθρίτιδα (RA) στη διάρκεια της ζωής τους, όπως έδειξε σχετική μελέτη. Η ασθένεια προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις και τα συμπτώματα αναπτύσσονται σε όλο το σώμα και ειδικά τα χέρια, τα δάχτυλα, τους αγκώνες, τα γόνατα και τα ισχία. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα διαφέρει από την οστεοαρθρίτιδα, μια εκφυλιστική πάθηση που προκαλεί φθορά στις αρθρώσεις.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν κόπωση, πυρετό, απώλεια βάρους και απώλεια της όρεξης. Οι θεραπείες βασίζονται σε αντιφλεγμονώδη φάρμακα που μειώνουν τη διόγκωση και τον πόνο, ανοσοκατασταλτικά και εργοθεραπεία για τη βελτίωση της κινητικότητας. Είναι σημαντικό επίσης να κάνετε αλλαγές στον τρόπο ζωής που αφορούν την άσκηση και τη διαχείριση του βάρους.
Λύκος
Οι 9 στους 10 πάσχοντες από Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο, το αυτοάνοσο που πλήττει τις αρθρώσεις, το δέρμα, τα νεφρά, την καρδιά, τους πνεύμονες, αλλά και πολλά ακόμη σημεία, είναι γυναίκες.
Ο λύκος εκδηλώνεται με ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων, τα οποία μπορεί να εμφανιστούν και σε άλλες παθολογικές καταστάσεις. Έτσι, ο γιατρός πρέπει να αποκλείσει αρχικά άλλες παθολογικές καταστάσεις με βάση το ιστορικό, την κλινική εξέταση και τις εξετάσεις αίματος. Κάποια συμπτώματα είναι η υπερβολική κούραση, οι πονοκέφαλοι, η διόγκωση και ο πόνος στις αρθρώσεις , ο πυρετός, το πρήξιμο στα χέρια και τα πόδι, ο πόνος στο στήθος, η τριχόπτωση, το εξάνθημα σε σχήμα πεταλούδας στο πρόσωπο (μύτη και μάγουλα).
Η θεραπεία βασίζεται στην λήψη κορτικοστεροειδών και άλλων φαρμάκων που βοηθιούν στη μείωση της φλεγμονής, καταστέλλουν το ανοσοποιητικό και ελαχιστοποιούν τις βλάβες στα διάφορα όργανα.
Θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό επιτίθεται στο θυρεοειδή αδένα, προκαλώντας ανεπάρκεια των θυρεοειδικών ορμονών (υποθυρεοειδισμός). Μερικοί άνθρωποι έχουν πρησμένο λαιμό (σύμπτωμα γνωστό και ως βρογχοκήλη). Άλλα συμπτώματα είναι η κόπωση, η αύξηση του βάρους, οι ορμονικές ανισορροπίες, πόνος στους μυς και στις αρθρώσεις, κρύα χέρια και πόδια, ξηροδερμία, υπερβολική απώλεια μαλλιών, δυσκοιλιότητα, βραχνάδα.
Τα ζητήματα συνήθως υποχωρούν με τη λήψη ορμονών.
Ψωρίαση
Είναι μια χρόνια πάθηση του δέρματος που προκαλεί ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό δερματικών κυττάρων και η μόνη αυτοάνοση εξίσου συχνή σε άνδρες και γυναίκες. Η συχνότερη μορφή δερματικής ψωρίασης είναι η ψωρίαση κατά πλάκας. Υπολογίζεται πως 8 στους 10 ασθενείς πάσχουν από αυτήν τη μορφή, η οποία χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία στο δέρμα κόκκινων πλακών που έχουν σαφή όρια και καλύπτονται από γκρι λέπια. Μπορεί να εμφανισθεί οπουδήποτε στο δέρμα, αλλά οι αγκώνες, τα γόνατα, το τριχωτό της κεφαλής και ο κορμός είναι οι περιοχές του σώματος όπου συνηθέστερα αναπτύσσονται οι χαρακτηριστικές πλάκες της.
Οι ήπιες μορφές αντιμετωπίζονται με ειδικές κρέμες και σαπούνια, αλλά οι μέτριες έως σοβαρές περιπτώσεις συνήθως απαιτούν ένα συνδυασμό τοπικών θεραπειών, θεραπειών με φως και φαρμάκων.
Ψωριασική αρθρίτιδα
Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει ψωρίαση για να προσβληθεί από ψωριασική αρθρίτιδα, το 40% όμως των πασχόντων από ψωρίαση ταλαιπωρούνται από αυτό το αυτοάνοσο. Συνήθως προσβάλλει τις μεγάλες αρθρώσεις και προκαλεί πόνο, δυσκαμψία, οίδημα και προοδευτική καταστροφή των αρθρώσεων. Η έγκαιρη θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα για τη μείωση της φλεγμονής και του οιδήματος.
Σύνδρομο Σιόγκρεν
Το σύνδρομο Σιόγκρεν (Sjögren) είναι μια συστηματική αυτοάνοση πάθηση που προσβάλλει κατ’ εξοχήν τους εξωκρινείς αδένες και προπαντός τους δακρυϊκούς και σιελογόνους αδένες. Το αποτέλεσμα είναι το άτομο να ταλαιπωρείται από ξηροφθαλμία και ξηροστομία. Η πάθηση οφείλεται σε ένα συνδυασμό γονιδίων και έκθεσης σε ιούς ή βακτήρια, είναι όμως πιθανό να παίζει κάποιο ρόλο και το ενδοκρινικό και το νευρικό σύστημα.
Η θεραπεία εξαρτάται από το μέρος του σώματος που επηρεάζεται. Η ξηροφθαλμία αντιμετωπίζεται με οφθαλμικές σταγόνες ή αλοιφές, αντιφλεγμονώδη και χειρουργική επέμβαση σε σοβαρές περιπτώσεις. Η ξηροστομία αντιμετωπίζεται με μάσημα τσίχλας ή καραμέλες, καθώς και φάρμακα που διεγείρουν τις σιελογόνους αδένες.
Σκληρόδερμα
Το Σκληρόδερμα ή Συστηματική Σκλήρυνση είναι ένα χρόνιο, αυτοάνοσο νόσημα του συνδετικού ιστού.
Τα συμπτώματά του, τα οποία διαφέρουν από άτομο σε άτομο, μπορεί να είναι ορατά, όπως οι εμφανείς αλλοιώσεις του δέρματος ή μη ορατά, όπως η προσβολή των εσωτερικών οργάνων. Για την εκδήλωσή του ενοχοποιούνται κυρίως γονιδιακοί παράγοντες, περιβαλλοντικοί, μικροβιακοί και ιογενείς.
Το Σκληρόδερμα εκδηλώνεται με πάχυνση του δέρματος και στη συνέχεια γίνεται πιο σκληρό, χάνει την ελαστικότητα του μεταβάλλεται το χρώμα του και δίνει την εικόνα της δερματίνης. Σκλήρυνση του ιστού μπορεί επίσης να εκδηλωθεί στα νεφρά, τους πνεύμονες, την καρδιά και την γαστρεντερική οδό. Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα. Η άσκηση μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση του πόνου και τη βελτίωση της αντοχής και της κινητικότητας.
πηγή: onmed.gr
