Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διέθεταν πιθανώς αυτό το σκοπό.
Η Σφίγγα είχε μια «ξεχωριστή αστρονομική» στιγμή με τον ήλιο κατά την εαρινή ισημερία, όταν, στην κορύφωσή του το μεσημέρι, έμεινε στον ώμο του ημίγλυφου, ημι-λιονταριού άγαλμα στις 19 Μαρτίου, σύμφωνα με το Υπουργείο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.
Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει μόνο δύο φορές το χρόνο, κατά την άνοιξη του Μαρτίου και την πτώση της ισημερίας το Σεπτέμβριο.
Κατά τη διάρκεια της ισημερίας, ο άξονας της Γης δεν κατευθύνεται ούτε προς τον ήλιο, που σημαίνει ότι τα βόρεια και τα νότια ημισφαίρια λαμβάνουν ίσες ποσότητες του φωτός του ήλιου. Με άλλα λόγια, η ημέρα και η νύχτα είναι ίσα σε μήκος.
Είναι γνωστό ότι οι γάτες απολαμβάνουν τον ήλιο και το ύψος της Σφίγγα 241 ποδιών δεν αποτελεί εξαίρεση,η οποία είναι σκαλισμένη από ασβεστολιθικό υπόστρωμα. Το πρόσωπό της θα μπορούσε να δείξει την ομοιότητα του Φαραώ Χαφρέ, τέταρτου βασιλιά της 4ης δυναστείας της αρχαίας Αιγύπτου (2575 π.Χ. έως 2465 π.Χ.), που έχτισαν τη δεύτερη και την τρίτη Πυραμίδα της Γκίζας, σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Britannica.
Η Σφίγγα είναι επίσης στρατηγικά τοποθετημένη για το θερινό ηλιοστάσιο τον Ιούνιο, όταν ο ήλιος βρίσκεται ανάμεσα στις πυραμίδες των Φαραώ Χουφού και Χάφρε.
Η θέση της Σφίγγας κατά τις ισημερίες και το θερινό ηλιοστάσιο δείχνει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τοποθετούσαν σκόπιμα το υβριδικό άγαλμα λιονταριού. “Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει ότι οι αρχαιολόγοι ήταν λάθος όταν είπαν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι βρήκαν τυχαία ένα αρχαίο βράχο και το μεταμόρφωσαν σε άγαλμα ανθρώπινου προσώπου και μη ανθρώπινου σώματος”.
Άλλοι αρχαίοι πολιτισμοί έχτισαν επίσης μεγάλα μνημεία που κατέλαβαν τις φευγαλέες στιγμές κατά τη διάρκεια των πανσελήνων και των ισημεριών, συμπεριλαμβανομένου του Stonehenge στην Αγγλία, ενός ” ημερολογικού βράχου ” στη Σικελία, ενός νεολιθικού henge στη Γερμανία και μιας πόλης Maya στο Τουλούμ του Μεξικού.
